Kinderhuis

Dagopvang en meer voor ruim 30 kinderen:

Kinderhuis is de spil van het hulpverleningswerk

De Stichting Albanië Comité is ontstaan vanuit de nood die Herman en Anne-Lise zagen onder de straatkinderen in Tirana. De hartverscheurende situatie bracht hen ertoe belegde boterhammen uit te delen op straat, om in ieder geval íets te doen. Ze kwamen in contact met het Stephen Centre, een christelijk hulpverleningscentrum in de Albanese hoofdstad, om gezamenlijk te werken onder de straatkinderen. Er bleek ook een kindertehuis in Tirana te zijn, dat probeerde onderdak en onderhoud te verlenen aan de straatjeugd.

‘Toen Herman in 1999 hoorde dat het kindertehuis zou sluiten omdat de Amerikaanse sponsor ermee stopte, kwam hij thuis met de boodschap dat hij het kindertehuis had overgenomen en daar FL 5000 per maand voor nodig had. Maar dat hadden we helemaal niet,’ vertelt Anne-Lise. ‘We waren een kleine stichting en hadden zelfs geen bestuur. We deden alles zelf. Maar we konden het niet over ons hart verkrijgen om de kinderen weer op straat te zetten. Herman huurde een ander huis, stelde een kok, een sociaal werkster en nog een paar mensen aan om de boel draaiende te houden. We haalden kleding, schoenen en meubels uit het magazijn en richtten alles in. We dachten: “Dat geld komt vast wel goed.” En dat was ook zo. We wisten toen heel zeker: “Er is een God Die voor ons zorgt.”

De spil

‘In de jaren die volgden bleek er van alles mis met het gebouw en was er een enorm ruimtegebrek. Op het moment dat de situatie onhoudbaar leek, kwam er een verhaal in de Huizer Courant over onze nood. Daarop reageerde een sponsor, die een groot geldbedrag beschikbaar stelde om een stuk grond te kopen en een eigen kindertehuis te laten bouwen. We wilden de kinderen eigenlijk weg hebben uit Tirana, zodat ze niet weer in verleiding zouden komen om de straat op te gaan. We kozen voor het bergdorp Mushqeta voor ons kindertehuis, waar we inmiddels een kleuterschool annex medische hulppost hadden opgezet. Via de kerk in Ibe hadden we al contact met Zamira, waar we het heel goed mee konden vinden. Zamira is onderwijzeres en samen met haar man Ardi waren ze als echtpaar bereid het kindertehuis onder hun hoede te nemen.’

Zo werd The Christian Family Home een feit. Het kindertehuis begon als dag- en nachtopvang voor straatkinderen en kinderen uit de omliggende bergdorpen, waarvan de ouders niet voor hen konden zorgen. Uiteindelijk is het tehuis een huis geworden waar dagelijks kinderen komen voor dagopvang, (christelijk) onderwijs, de huiswerkklas, kleding en maaltijden. Zamira en Ardi hebben samen met de kinderwerkers de zorg voor ruim 30 kinderen en alles wat daarbij komt.

‘Het kinderhuis is de spil van ons hulpverleningswerk. Alles wordt van daaruit georganiseerd, zoals de opslag van goederen, het uitdelen van de voedselpakketten en ook de VakantieBijbelweek, Een grote wens van Herman is in vervulling gegaan, toen er een aantal jaren geleden een kerk in Mushqeta is opgericht. Pastor Kleant en zijn vrouw Mertila doen veel goed werk en houden net als wij contact met de gezinnen in de omliggende bergdorpen. Veel KANS-kinderen gaan naar de kerk en daar zijn we heel blij mee.’