Onze start

Er zijn maar weinig mensen in Nederland die de situatie in Albanië kennen. Wanneer je ze vertelt over de omstandigheden en armoede in dit Europese land lijken ze het zelf haast niet te geloven. Maar zoals wel vaker geldt bij het werk van goede doelen: wanneer je de situatie met eigen ogen gezien hebt, laat hij je niet meer los…

Een zwaar verleden

Begin jaren negentig veranderde er een hoop voor het voormalige Balkanland Albanië. De Communistische partij verloor de macht en Albanië werd in 1992 een democratie. Tot dat moment zaten de grenzen van dit land – dat iets kleiner is dan België – potdicht, maar het nieuwe staatshoofd gooide deze in dit zelfde jaar open. Al snel werd duidelijk hoe slecht het ervoor stond voor een groot deel van de bevolking en hoe hard de hulp van buitenaf nodig was.

Onze start was een overval

Rond deze periode vond er een fusering van twee basisscholen in Huizen plaats en werd er besloten dat het overtollige schoolmeubilair aan een lagere school in Albanië geschonken zou worden. Anne-Lise Lubbers, oprichtster van Stichting Albanië Comité, vertrok samen met twee leerkrachten van de school naar Albanië om het transport te begeleiden. Tevens zouden er ingezamelde hulpgoederen uitgedeeld worden in de Albanese hoofdstad Tirana. Een nobele missie, die helaas al veel te snel ten einde kwam. Het transport werd overvallen en alle ingezamelde goederen werden gestolen. Een verschrikkelijke gebeurtenis die uiteindelijk toch een mooie glans kreeg. Anne-Lise was namelijk zo aangedaan door het leed en de armoede waar ze mee geconfronteerd werd dat ze besloot Stichting Albanië Comité te starten. Zo resulteerde een eenmalige actie in jarenlange hulp voor Albanië.

Van een kindertehuis tot…

In de maanden die volgden zag Anne-Lise het meer en meer als haar opdracht om terug te keren naar dit arme land. De straatkinderen in Tirana lieten haar niet los en ze wilde vechten voor hun toekomst. In Nederland vertelde zij haar omgeving over hun verschrikkelijke lot en de hulp die nodig was. Toen zij een anonieme gift van tienduizend gulden ontving, was dat voor haar de bevestiging om verder te gaan met haar werk voor de stichting. En dus keerde zij in de jaren die volgden steeds weer terug. Zij werd hierbij ondersteund door een trouwe groep vrijwilligers, die zich met heel hun hart voor het Albanië Comité inzette. Niet lang daarna werd de gift ingezet om een stuk grond te kopen. Anne-Lise’s droom werd werkelijkheid: een eigen kindertehuis voor de armste en ouderloze Albanese kinderen. En dit project was slechts het begin van heel veel moois! De afgelopen 25 jaar zijn wij onder andere bezig geweest met voedselpakkettenacties, renovatieprojecten, oudere zorg, medische hulp, Vakantie Bijbel weken en het bouwen van scholen. En zo zetten wij ons keer op keer in om het leven van de Albanese bevolking een beetje draagbaar te maken.

In Memoriam